സീമസ് ഹീനീയുടെ കവിതയുടെ (St. Kevin and the Black Bird by Seamus Heaney) സ്വതന്ത്ര പരിഭാഷ റോണി കപ്പൂച്ചിൻ

വിരിച്ചകരങ്ങളുമായി

മുട്ടിന്‍മേല്‍ വിശുദ്ധന്‍.

  ഇടുങ്ങിയ മുറിയുടെ

ജനലഴിവഴി നീളുന്ന

ധ്യാനനിശ്ചലമൊരുകരത്തിനുള്ളില്‍ 

കൂടിനിടംതേടുന്നു കരിങ്കുയില്‍.

കരതാരിലറിയുന്ന ഇളംചൂടാര്‍ന്നമുട്ടകള്‍,

അമരുന്ന ചെറിയമാറിടം

ചുണ്ടും നഖങ്ങളും.

നിത്യജീവശൃംഖലയില്‍

സ്വയം കണ്ടെത്തുന്നു കെവിന്‍. 

ഉറവുപൊട്ടുന്നു  കനിവുള്ളില്‍,

ഇനിയീ കരങ്ങളാ

ചെറുമികള്‍വിരിയുവോളം,

പറക്കമുറ്റുവോളം വെയിലിലും

മഴയിലുമൊരുചില്ലയായ് തീരണം;

ധ്യാനനിശ്ചലം.

മഹത്താമൊരു ഭാവനയിതെങ്കിലും

നിനയ്ക്കുമോ കെവിനെ?

ഏതാണയാള്‍ ?

സ്വയം മറന്നൊരാള്‍?

അതോ കഴുത്തുമുതല്‍ വിരല്‍ത്തുമ്പോളം  

പേറുന്ന കഠിനവേദനയോ ?

മരവിച്ചവിരലുകള്‍, മുട്ടുകള്‍,

അതോ അയാളിലൂടെപടര്‍ന്നുകയറുകയോ ഭൂമി ?

അന്തരങ്ങളെല്ലാമകലുന്ന

മാനസംസ്നേഹനീര്‍ച്ചോലയില്‍

മുങ്ങിനിവരുന്നുഏകനായി വിമലം.

വിസ്മരിപ്പൂ സ്വയം കിളിയെയും

പുഴയെ മറന്നു പുഴയരികില്‍

ആപാദചൂഢമൊരുപ്രാര്‍ഥനയായ് തീരുന്നു:

'പ്രതിഫലേച്ഛലേശമേശാതെ

പ്രയത്നിക്കാനായെങ്കില്‍'.