“Your purity is not based on what you’ve done with your body.
It is based on what Jesus did with his.”
- Sheila Wray Gregoire
പുണ്യ പാപങ്ങളുടെ പെരുക്കപട്ടികയില് നിന്ന് ശരീരത്തിന്റെ ശുദ്ധാശുദ്ധികളെ നിഷ്കാസനം ചെയ്യുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണിന്ന് നാം. മാധ്യമങ്ങളും അഭിരുചികളും വാണിജ്യവത്ക്കരിക്കപ്പെട്ട കളിപ്പാവകളായി ശരീരരാഷ്ട്രീയത്തില് കുടുങ്ങുമ്പോള് ഇതില് കൂടുതല് നമുക്ക് പ്രതീക്ഷിക്കാനാവില്ല. എന്നാല് കാലങ്ങളുടെ തഴക്കവും പഴക്കവും പേറുന്ന ധാര്മ്മിക മൂല്യങ്ങളെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അഭിനവ ധാര്മ്മികച്ചുവരെഴുത്തുകളെ വിശ്വസിക്കാനും സാമാന്യ ജനത്തിനാവില്ല. മതം ജീവിത ശൈലികളില് കൃത്യമായി സംവിധാനം ചെയ്ത് രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന പെരുമാറ്റ ചട്ടങ്ങളെ അതിലംഘിക്കുക എന്നത് വിശ്വാസിക്ക് അചിന്തനീയമാണിന്ന്. കുറ്റബോധത്തിന്റെയും അകല്ച്ചയുടെയും നിഷ്കാസനത്തിന്റെയും മുഖംമൂടികള് പലപ്പോഴും ലൈംഗികതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു വിശ്വാസിയുടെ ജീവിതത്തില് കടന്നു വരുന്നുണ്ട്. വിശ്വാസിയുടെയും അവിശ്വാസിയുടെയും ഉള്ളില് ഒരുപോലെ രൂഢമൂലമായി കിടക്കുന്ന ചില സംശയങ്ങളുണ്ടിവിടെ.
"ലൈംഗികത ഒരു ദൈവികദാനം", ബ്രഹ്മചര്യം 'ബ്രഹ്മാവില് ചരിക്കുന്ന അവസ്ഥ' എന്നൊക്കെ നാം നിരന്തരം ഉരുക്കഴിക്കുമ്പോഴും ഇതെങ്ങനെ എന്നതിനു കാര്യമാത്ര പ്രസക്തമായ ഉത്തരങ്ങള്ക്കോ അവയിലേക്കു നയിക്കുന്ന അന്വേഷണങ്ങള്ക്കോ നാം പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാറില്ല. ഇത് അനിവാര്യമായ ഒരു ധാര്മ്മിക പ്രതിസന്ധിയിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുന്നു.
ആത്മീയതയുടെയും ഭൗതികതയുടെയും വേര്തിരിവിനിടയില് ശരീരം പലപ്പോഴും ഭയക്കേണ്ട ഒന്നായി കുഞ്ഞുനാളുമുതല് കേള്ക്കുന്ന ഒരു സാഹചര്യത്തില് നിന്ന് ശരീരത്തിന്റെ കൗതുകങ്ങളെ ഭയാശങ്കകള്ക്കിടം നല്കാതെ എത്രമാത്രം explore ചെയ്യാമെന്ന ചിന്തയിലേക്കാണ് കാലത്തിന്റെ പോക്ക്. വരുംതലമുറയ്ക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്ന അറിവുകളുടെ ശേഖ രം നാം കൈമാറ്റം ചെയ്യേണ്ടതാണോ അതോ അവര് സ്വയം നിര്മ്മിച്ചെടുക്കേണ്ടതാണോ എന്നൊക്കെ ചര്ച്ച ചെയ്യുമ്പോഴും നമുക്കീശരീരത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ധാരണകള് എത്രകണ്ട് ശരിയാണെന്നും എത്ര നന്നായി അതിനെ ഉള്ക്കൊണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്ന് തിരിച്ചറിയേണ്ടതും അനിവാര്യമാണ്.